کسی کو عشق‌بازی پیشه دارد از قدسی مشهدی غزل 195

1 کسی کو عشق‌بازی پیشه دارد کی از رسوا‌شدن اندیشه دارد

2 دل ریشی که خون از وی نجوشد چو سنگی دان که زخم تیشه دارد

3 مکش از سینه ریشم که تیرت بود نخلی که در جان ریشه دارد

4 دل قدسی نمی‌ترسد ز شادی که شیری چون غمت در بیشه دارد