چرخ فلک با از جلال الدین محمد مولوی غزل 260

1 چرخ فلک با همه کار و کیا گرد خدا گردد چون آسیا

2 گرد چنین کعبه کن ای جان طواف گرد چنین مایده گرد ای گدا

3 بر مثل گوی به میدانش گرد چونک شدی سرخوش بی‌دست و پا

4 اسب و رخت راست بر این شه طواف گر چه بر این نطع روی جا به جا

5 خاتم شاهیت در انگشت کرد تا که شوی حاکم و فرمانروا

6 هر که به گرد دل آرد طواف جان جهانی شود و دلربا

7 همره پروانه شود دلشده گردد بر گرد سر شمع‌ها

8 زانک تنش خاکی و دل آتشی‌ست میل سوی جنس بود جنس را

9 گرد فلک گردد هر اختری زانک بود جنس صفا با صفا

10 گرد فنا گردد جان فقیر بر مثل آهن و آهن ربا

11 زانک وجودست فنا پیش او شسته نظر از حول و از خطا

12 مست همی‌کرد وضو از کمیز کز حدثم بازرهان ربنا

13 گفت نخستین تو حدث را بدان کژمژ و مقلوب نباید دعا

14 زانک کلیدست و چو کژ شد کلید وا شدن قفل نیابی عطا

15 خامش کردم همگان برجهید قامت چون سرو بتم زد صلا

16 خسرو تبریز شهم شمس دین بستم لب را تو بیا برگشا