شمع وصلت هرکه را شب خانه از قدسی مشهدی غزل 169

1 شمع وصلت هرکه را شب خانه روشن می‌کند روزنش در خانه، کار چشم دشمن می‌کند

2 تازه شد داغ کهن بر دستم از بس سوده شد آستین بر آتش من کار دامن می‌کند

3 کاش در میخانه هم خالی کند پیمانه‌ای آنکه قندیل حرم را پر ز روغن می‌کند

4 باد اگر بر سایه دیوار گلشن می‌وزد بلبل از کنج قفس بنیاد شیون می‌کند

5 می‌کند خار گل ناچیده از دستم برون تنگ چشمی بین که با من چشم سوزن می‌کند

6 خانه‌ام می‌سوزد و همسایه‌ام آگاه نیست ای خوش آن آتش که دودش میل روزن می‌کند

7 حرف صلح کل زند قدسی عجب دیوانه‌ایست عالمی را بی‌سبب با خویش دشمن می‌کند