1 آمد بر من چو در کفم زر پنداشت چون دید که زر نیست وفا را بگذاشت
2 از حلقهٔ گوش او چنین پندارم کانجا که زر است گوش میباید داشت
1 باز رو سوی علی و خونیش وان کرم با خونی و افزونیش
2 گفت دشمن را همیبینم به چشم روز و شب بر وی ندارم هیچ خشم
1 با وکیل قاضی ادراکمند اهل زندان در شکایت آمدند
2 که سلام ما به قاضی بر کنون بازگو آزار ما زین مرد دون
1 دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد به زیر آن درختی رو که او گلهای تر دارد
2 در این بازار عطاران مرو هر سو چو بیکاران به دکان کسی بنشین که در دکان شکر دارد
1 هله هش دار که در شهر دو سه طرارند که به تدبیر کلاه از سر مه بردارند
2 دو سه رندند که هشیاردل و سرمستند که فلک را به یکی عربده در چرخ آرند
1 بوقلمون چند از انکار تو در کف ما چند خلد خار تو
2 یار تو از سر فلک واقف است پس چه بود پیش وی اسرار تو