آمد گه آنکه ساغر آریم از سنایی غزنوی غزل 282

1 آمد گه آنکه ساغر آریم آواز چو عاشقان برآریم

2 بر پشت چمن سمن برآمد ما روی بر آن سمنبر آریم

3 در باغ چو بنگریم رویش جانها به نثار بتگر آریم

4 اندر ره عاشقی ز باده گر از سر لاف خود برآریم

5 با همت خود به عون دردی از عالم عشق پر برآریم

6 یک مر صلاح را مگر ما در ره روش قلندر آریم

7 چون مرکب عاشقی به معنی اندر صف کم زنان در آریم

8 گر جان و جهان و دین ببازیم سرپوش زمانه در سر آریم

9 در خاک بسیط چون سنایی نعت فلک مدور آریم