آمد ز گلشن ناز آن جوهر تبسم از بیدل دهلوی غزل 2197

1 آمد ز گلشن ناز آن جوهر تبسم دل درکف تغافل‌ گل بر سر تبسم

2 خط جوش خضر دارد بر چشمهٔ خیالش یا خفته خاکساری سر بر در تبسم

3 مستی ادب طرازست یا چشم نیم بازست یا ناتوان نازست بر بستر تبسم

4 شمع کدام بزمی ای نسخهٔ تغافل صبح کدام شامی ای پیکر تبسم

5 از غنچهٔ عتابت گلچین التفاتیم ای جبههٔ تو از چین روشنگر تبسم

6 زنهار جرعهٔ ناز از رنگ پا نگیری خون می‌کنی چو مینا در ساغر تبسم

7 آورد خط نازی بر قتل بیگناهان یک مهر بوسه باقیست بر محضرتبسم

8 ای آه خفته در خون چاک دلت مبارک آن غنچهٔ تغافل دارد سر تبسم

9 گربرق خونفشان شد یا شعله خصم جان شد بسمل نمی‌توان شد بی‌خنجر تبسم

10 عرض طرب وبال است در عشق ورنه من هم چون غنچه‌ام سراپا بال و پر تبسم

11 آن به ‌که شبنم ما زین باغ پرفشاند چون اشک پر غریبیم درکشور تبسم

12 از صبح باغ امکان غافل مباش بیدل بی‌گرد فتنه‌ای نیست این لشکر تبسم