به از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 3123

1 به حیلت تو خواهی که در را ببندی بنالی چو رنجور و سر را ببندی

2 چو رنجور والله که آن زور داری که بر چرخ آیی قمر را ببندی

3 گر آن روی چون مه به گردون نمایی به صبح جمالت سحر را ببندی

4 غلام صبوحم ولی خصم صبحم که از بهر رفتن کمر را ببندی

5 اگر گاو آرند پیشت سفیهان به یک نکته صد گاو و خر را ببندی

6 به یک غمزه آهوان دو چشمت چو روبه کنی شیر نر را ببندی

7 زمستان هجر آمد و ترسم آنست که سیلاب این چشم تر را ببندی

8 وگر همچو خورشید ناگه بتابی بدین آب هر رهگذر را ببندی

9 خموشم ولیکن روا نیست جانا که از حال زارم نظر را ببندی