1 به توفیق خدای صانع پاک که دانش می‌دهد بر ملک و افلاک

2 ز بلبل نامه بیتی چند گویم چو آب رفته باز آمد به جویم

3 قلم برگیر و راز دل عیان کن سرآغازش به نام غیب دان کن

4 خداوندی که جز وی کس نشاید که تا بر بندگان روزی گشاید

5 قلم می‌شد به سر از درد هجران همی بارید خون بر شکل باران

6 چو بر کافور مشک ناب داده به زنجیرش سراسر آب داده

7 قلم غواص دریای معانی سخن‌هایش همه چون درّ کانی

8 ز بهر دردمندان غم گساری بماند تا قیامت یادگاری

9 بود روح و روان اهل دانش ز روی عقل و از افهام دانش