1 باز تابی در ده آن زلفین عالم سوز را باز آبی بر زن آن روی جهان افروز را

2 باز بر عشاق صوفی طبع صافی جان گمار آن دو صف جادوی شوخ دلبر جان دوز را

3 باز بیرون تاز در میدان عقل و عافیت آن سیه پوشان کفر انگیز ایمان‌سوز را

4 سر برآوردند مشتی گوشه گشته چون کمان باز در کار آر نوک ناوک کین توز را

5 روزها چون عمر بد خواه تو کوتاهی گرفت پاره‌ای از زلف کم کن مایه‌ای ده روز را

6 آینه بر گیر و بنگر گر تماشا بایدت در میان روی نرگس بوستان افروز را

7 لب ز هم بردار یک دم تا هم اندر تیر ماه آسمان در پیشت اندر جل کشد نوروز را

8 نوگرفتان را ببوسی بسته گردان بهر آنک دانه دادن شرط باشد مرغ نو آموز را

9 بر شکن دام سنایی ز آن دو تا بادام از آنک دام را بادام تو چون سنگ باشد گوز را