پروانه یی که رنجد از درد و داغ مردم
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
1 پروانه یی که رنجد از درد و داغ مردم باید که پر نگردد گرد چراغ مردم
2 گل در کنار بخشد بوی مراد آری بی برگ را چه حاصل از گشت باغ مردم
3 نزدیک شد که عاشق جام مراد گیرد از دور چند بیند می در ایاغ مردم
4 چندانکه بیشتر شد سودای من ز زلفت نگرفت یکسر مو جا در دماغ مردم
5 غیرت مبر فغانی بر عشرت حریفان بر هم نمیتوان زد کنج فراغ مردم
ادامه توضیحات شاعر