ساقی بیا و در قدح از لطف از قصاب کاشانی غزل 261

1 ساقی بیا و در قدح از لطف باده کن رحمی به حال عاشق از پا فتاده کن

2 باری غبار کلفتم از لوح دل بشوی این لوح را چو صفحه آیینه ساده کن

3 دارم من از خیال تو در سینه شعله‌ای بنمای روی و آتش ما را زیاده کن

4 واصل به او نگشته عبادت درست نیست در کعبه گر نماز گذاری اعاده کن

5 اول ز درد توشه راهی به هم رسان آنگاه عزم رفتن و تحصیل جاده کن

6 معلوم ما شده است که از سر گذشته‌ای قصاب راه صلح ز دلدار اراده کن