اماما در فراقت شد هزاران از فیض کاشانی غزل 1132

1 اماما در فراقت شد هزاران رخنه در دینم بیا یک بار دیگر کن ز نو اسلام تلقینم

2 به آن مستظهرم جانا که دل مأوای تو گردد مرا روزی مباد آن دم که بی یاد تو بنشینم

3 شب رحلت هم از بستر روم تا قصر حورالعین اگر در صبح جان دادن تو باشی شمع بالینم

4 از آن ترسم من بی‏دل که پیش از روز وصل تو به تلخی ناگهان از تن برآید جان شیرینم

5 جهانِ فانی و باقی فدای آل پیغمبر طفیل نور ایشان است هر چیزی که می‏بینم

6 حدیث آرزومندی که ثبتش کرد فیض اینجا بود ارواح اشعاری که حافظ داد تلقینم

7 هرچند پیر و خسته‌دل و ناتوان شدم هرگه که یاد روی تو کردم جوان شدم