اماما پای نه تا آنکه در از فیض کاشانی غزل 1140

1 اماما پای نه تا آنکه در پایت سراندازیم نثار خاک راهت را دل و جان و زر اندازیم

2 جهان تیره پر ظلم را از هم بیفشانیم فلک را سقف بشکافیم و طرح دیگر اندازیم

3 یکی از عقل می‌‏لافد یکی طامات می‌‏بافد بیا کین داوری‏‌ها را به پیش داور اندازیم

4 اگر دشمن بر آن باشد که خون دوستان ریزد به سیف اللّه دست آریم و بنیادش براندازیم

5 خوش آن روزی که بینیمت نشسته جای پیغمبر به دور مجلست گردیم و از دشمن سراندازیم

6 صبا خاک وجود ما بدان عالی جناب انداز بود کان شاه خوبان را نظر بر منظر اندازیم

7 به خاک درگهش روی نیاز آریم همچون فیض از آنجا خویش را شاید به حوض کوثر اندازیم