1 مگر محمود با اعزاز می‌شد بره مردی دوالک باز می‌شد

2 شهش گفتا که ای طرّار ره زن ترا می‌بیند اینجا چشم دَرمَن

3 که بنشینی میان خاک در راه دوالک بازی آموزی تو با شاه

4 دوالک باز گفتش ای جهاندار برَو بنشین چه می‌خواهی ازین کار

5 نخواهد گشت چون پروانه با شمع دوالک بازی و کوس و عَلَم جمع

6 مجرّد گرد و پس این پیشه می‌کن وگر نه همچنین اندیشه می‌کن

7 درین منزل که کس نه دل نه جان یافت کمال از پاک بازی می‌توان یافت