سوزنده آتشی که شود پخته از نیر تبریزی غزل 132

1 سوزنده آتشی که شود پخته خام از او جام می است خواجه بکن پر مشام از او

2 آسایشت هواست گر از صبح و شام دهر خالی مدار بزم بهر صبح و شام از او

3 نام اربترک باده پرستی است می بیار هی تا رود بباد مرا خواجه نام از او

4 ساقی اگر برشوه دهی بوسۀ بشیخ فتوی توان گرفت بشرب مدام از او

5 نان حلال گر بود این سان که شیخ راست صد باز بنزد من آب حرام از او

6 سرمایه ایست حسن که از روی سرکشی برخواجه کبر و ناز فروشد غلام از او

7 نیرّ جناب عشق بلند است نی عجب گر غافل است زاهد عالیمقام از او