دل را بسوز و درد نهان از اسیر شهرستانی غزل 133

1 دل را بسوز و درد نهان را دوا طلب چون شعله از گداختگی توتیا طلب

2 وحشت طراز نرگس مستش بهانه جوست بیگانه شو از او نگه آشنا طلب

3 آسودگی نتیجه دهد خاکساریت صندل برای درد سر از خاک ما طلب

4 اندوه روزگار به وارستگی گذار درمان درد خویش ز دارالشفا طلب

5 ترک جهان نشان دو عالم گرفته است بی مدعا چو گشت دلت مدعا طلب

6 با حرص گر دلت نتواند جدل کند دست نیاز خواه و زبان دعا طلب

7 آسودگی چکیده صاف شکستگی است این شهد ناب را ز نی بوریا طلب

8 پر دیده ایم نقص ندارد توکلت زنهار اسیر مطلب خود از خدا طلب