برویت از حیا خوی ریته دیری از باباطاهر دوبیتی 334

1 ته که می‌شی بمو چاره بیاموج که این تاریک شوانرا چون کرم روج

2 کهی واجم که کی این روج آیو کهی واجم که هرگز وا نه‌ای روج

1 مو که یارم سر یاری ندیره مو که دردم سبکباری ندیره

2 همه واجن که یارت خواب نازه چه خوابست اینکه بیداری ندیره

1 دو چشمم درد چشمانت بچیناد مبو روجی که چشمم ته مبیناد

2 شنیدم رفتی و یاری گرفتی اگر گوشم شنید چشمم مبیناد

1 اگر دستم رسد بر چرخ گردون از او پرسم که این چون است و آن چون

2 یکی را می‌دهی صد ناز و نعمت یکی را نان جو آلوده در خون

1 چه خوش بی‌ مهربانی هر دو سر بی که یکسر مهربانی دردسر بی

2 اگر مجنون دل شوریده‌ای داشت دل لیلی از آن شوریده تر بی