ای برادر تو چه مرغی خویشتن را بازبین از مولانا غزل 1951

1 ای برادر تو چه مرغی خویشتن را بازبین گر تو دست آموز شاهی خویشتن را باز بین

2 هر کی انبازی برید از خویش آن بازی مدان در جهان او را چو حق بی‌مثل و بی‌انباز بین

3 ز آفتابی کآفتاب آسمان یک جام او است ذره‌ها و قطره‌ها را مست و دست انداز بین

4 چونک قبله شاه یابی قبله اقبال شو چون دو دم خوردی ز جامش بخت را دمساز بین

5 گفتم ای اکسیر بنما مس را چون زر کنی رو به صرافان دل آورد گفتا گاز بین

6 گفتمش چون زنده کردی مرغ ابراهیم را گفت پر و بال برکن هم کنون پرواز بین

7 گفتم از آغاز مرغ روح ما بی‌پر بده‌ست گفت هین بشکن قفس آغاز بی‌آغاز بین

8 زان فروبسته دمی کت همدم و همراز نیست چشم بگشا هر دمی همراز بین همراز بین

9 این دمی چندی که زد جان تو در سوز و نیاز چون دم عیسی به حضرت زنده و باساز بین

10 خاک خواری را بمان چون خاک خواری پیشه گیر خاک را از بعد خواری در چمن اعزاز بین