1 ای برادر بشنو از من پند اگر فرزانه ای گوشه گیر از خلق و کنج عزلتی کن اختیار

2 زآن که با هرکس نشینی خواه نیک و خواه بد یاز عشقش خسته گردی یا ز لطفش شرمسار

3 ور زتنهایی به تنگ آیی و گویی مشکل است زآن که تنهایی بود زیبنده پروردگار

4 با کتابی همنشین شو تا مصاحب باشدت گاه افلاطون و گاهی شیخ و گاهی کوشیار

5 ورازینت بهره نبود ار بدست آور کسی این چنین یاری که گفتم خاصه در این روزگار

6 هم نشینت هرکه شد با همنشین خویشتن آشنایی را بسان آب کن نی مثل نار

7 آب بر سرمی نشاند همنشین خویش را گرچه باشد هم نشینش فی المثل خاشاک و خار

8 نار هرکس برخلاف آب برمی آورد دردمی از روزگار همنشین خود دمار

9 می توان گفتن کزین معنی خداوند جهان کرد جنت جای آب و کرد دوزخ جای نار