بیاور آنچه دل ما بیکدگر کشدا از سیف فرغانی غزل 3

1 بیاور آنچه دل ما بیکدگر کشدا بسر کشد آنچه دلم بار او بسر کشدا

2 غلام ساقی خویشم که بامداد پگاه مرا زمشرق خم آفتاب بر کشدا

3 چو تیغ باده برآهختم از نیام قدح زمانه باید تا پیش من سپر کشدا

4 چه زر چه سیم و چه خاشاک پیش مرد آن روز که از میانه سیماب آب زر کشدا

5 خوش است مستی واز روزگار بی خبری که چرخ غاشیه مست بی خبر کشدا

6 اگر بساغر زرین هزار باده کشم هنوز همت من باده دگر کشدا

7 در نشاط (من) آنگه گشاده تر باشد که مست باشم وساقی مرا بدر کشدا