باده بیاور که نوبهار آمد از جلال عضد غزل 96

1 باده بیاور که نوبهار آمد غلغل بلبل ز شاخسار آمد

2 زلف بنفشه چو عنبرافشان شد کاکل سنبل عبیر بار آمد

3 سرو چو بستد مثال آزادی سربکشید و به جویبار آمد

4 از چمن آمد مرا صبا به مشام رایحۀ نافه تتار آمد

5 باد صبا سرّ سینه غنچه گفت به هر جا که در گذار آمد

6 بود صبا پرده دار گل و اکنون پرده دریدن ز پرده دار آمد

7 باده به دور آر کاندرین دوران خاک بر آن سر که هوشیار آمد

8 دست و دل زاهدان ز کار افتاد گلبن می خوارگان به بار آمد

9 زباده بخور، غم مخور به فصل بهار شادی آن کس که شاد خوار آمد

10 در صفت نوبهار شعر جلال خوشتر از نقش نوبهار آمد