1 ای روز روشنت ز شب تیره در حجاب وی زیر سایه بان سر زلفت آفتاب

2 دست قضا ز آیت خوبی به کلک صنع بنوشت گرد آتش رویت خطی چو آب

3 گه ماه تام در دل شب می شود نهان گه پیچ زلف در بر خط می رود به تاب

4 باشد به زیر دامن شب، دل فروز روز دارد به جیب ابر سیه، ماهتاب تاب

5 سطری نبشت بر مه تابان ز گرد عود خطی کشید بر گل خندان ز مشک ناب

6 ای خط جان فزای تو جان بخش مرد و زن وی زلف دلربای تو دلبند شیخ و شاب

7 زلفت به کار خسته دلان می زند گره خطت به خون سوختگان می کند شتاب

8 رخسار مه به مشک سیه کرده ای نهان یا پیش گل ز سنبل تر بسته ای نقاب؟

9 شاها! ز حیدر ار بستانی خطی به خون چون بنده از درت نگریزد به هیچ باب