برداشت عروس باغ از چهره از سحاب اصفهانی رباعی 7

1 روز آن را که سیه گشت ز چشم سیهت روشنی نیست جز از پرتو روی چو مهت

2 ز یکی جان بستاند به یکی جان بخشد جان من این چه اثرهاست که دارد نگهت؟

1 سوزد هزار شمع به بیت الحزن مرا زین داغها که از تو فروزد به تن مرا

2 خواهم ز دلبران جفا پیشه داد دل یک چند دل اگر بگذارد به من مرا

1 چون جرم گنه وفاست ما را هر نوع کشد سزاست ما را

2 از خنجر خویش خون ما ریخت زین بیش چه خونبهاست ما را