1 برداشت عروس باغ از چهره نقاب برد از دل مرغان چمن طاقت و تاب
2 آموخت از این دو گریه و خنده دو چیز گل از لب یارو ابر از چشم (سحاب)
1 بس آنجا رفته بر خاک آرزویش سراسر آرزو شد خاک کویش
2 اگر نشناسمش چندان عجب نیست ز بس کم دیده ام از شرم رویش
1 چه منتی پر و بال شکسته بر سر ما نهاد بهر رهائی گشود چون پر ما
2 به هر کس از تر و خشک جهان رسد فیضی نصیب ما لب خشک است و دیده ی تر ما
1 آنکه بی غم نه یک زمان دل ماست آنچه با غم سرشته شد گل ماست
2 ما که ایم و کجاست کوی حبیب غرقه ی بحر عشق ساحل ماست