از باده مغز تر کن و آن یار از حکیم سبزواری غزل 151

1 از باده مغز تر کن و آن یار نغز جو تا سر رود بسر رو و تا پا بپا بپو

2 بر نقش ما سوا خط بطلان بیا بکش از لوح دل محبت اغیار رو بشو

3 یاران ز باده سرخوش و در سر ترا خمار جامی بزن بطرف چمن نوگلی ببو

4 چون یاد دوست میرود اندر ملامتم ای مدعی هر آنچه توانی بگو بگو

5 خاصان و عامیان همه را شور او بسر ترسا و پارسا همه را رو بسوی او

6 در دیر و در حرم بکنشت و کلیسیا در جستجوش ره سپر اسرار کو بکو