بوسعید مهنه از عطار نیشابوری الهی نامه 3212

1 بوسعید مهنه در آغاز کار پیش لقمان رفت روزی بی قرار

2 سنگ در یک دست میافراشت او سوخته در دست دیگر داشت او

3 شیخ گفتش چیست سنگ و سوخته گفت تا گردانمت آموخته

4 میزنم این سنگ بر سر محکمت سوخته برمینهم چون مرهمت

5 زانکه این دردی که این ساعت تراست این چنین درمانش خواهد گشت راست

6 گه ز ضرب او جراحت میرسد گه ز مرهم نیز راحت میرسد

7 گر ز ضرب او جراحت نبودت تا ابد اومید راحت نبودت

8 راحت خود را شدی پیوسته دوست بی جراحت نیز فقرت آرزوست