ته که خورشید اوج دلربایی از باباطاهر دوبیتی 359

1 بوره روزی که دیدار ته وینم گل و سنبل به دیدار تو چینم

2 بوره بنشین برم سالان و ماهان که تا سیرت بوینم نازنینم

1 خوش آنساعت که دیدار ته وینم کمند عنبرین تار ته وینم

2 نوینه خرمی هرگز دل مو مگر آن دم که رخسار ته وینم

1 فلک بر هم زدی آخر اساسم زدی بر خمرهٔ نیلی لباسم

2 اگر داری برات از قصد جانم بکن آخر ازین دنیا اساسم

1 اگر دستم رسد بر چرخ گردون از او پرسم که این چون است و آن چون

2 یکی را می‌دهی صد ناز و نعمت یکی را نان جو آلوده در خون

1 چه خوش بی‌ مهربانی هر دو سر بی که یکسر مهربانی دردسر بی

2 اگر مجنون دل شوریده‌ای داشت دل لیلی از آن شوریده تر بی