بی‌برگی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2320

1 بی‌برگی بستان بین کآمد دی دیوانه خوبان چمن رفتند از باغ سوی خانه

2 زردی رخ بستان کز فرقت آن خوبان بستان شده گورستان زندان شده کاشانه

3 ترکان پری چهره نک عزم سفر کردند یک یک به سوی قشلق از غارت بیگانه

4 کی باشد کاین ترکان از قشلق بازآیند چون گنج بدید آید زین گوشه ویرانه

5 کی باشد کاین مستان آیند سوی بستان سرسبز و خوش و حیران رقصان شده مستانه

6 ز انبار تهی گردد پر گردد پیمانه آن عالم انبار است وین عالم پیمانه

7 پیمانه چو شد خالی ز انبار بباید جست ز انبار نهان کان جا پوسیده نشد دانه