صحنِ بُستان ذوق بخش و صحبتِ یاران خوش است
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 صحنِ بُستان ذوق بخش و صحبتِ یاران خوش است وقت گل خوش باد کز وی وقتِ میخواران خوش است
2 از صبا هر دم مشامِ جانِ ما خوش می‌شود آری آری طیبِ انفاسِ هواداران خوش است
3 ناگشوده گل نقاب، آهنگِ رحلت ساز کرد ناله کن بلبل، که گلبانگِ دل افکاران خوش است
4 مرغِ خوشخوان را بشارت باد کاندر راهِ عشق دوست را با نالهٔ شب‌های بیداران خوش است
5 نیست در بازارِ عالَم خوشدلی ور زان که هست شیوهٔ رندی و خوش باشیِ عیاران خوش است
6 از زبانِ سوسنِ آزاده‌ام آمد به گوش کاندر این دیرِ کهن، کارِ سبکباران خوش است
7 حافظا! تَرکِ جهان گفتن طریقِ خوشدلیست تا نپنداری که احوالِ جهان داران خوش است
معنی شعر:
ساده زیستی، صفای باطنی، یک رویی، پاکی روح و دیگردوستی از صفات پسندیده ای است که تو را در بین نزدیکان و دوستانت عزیز کرده است. مورد توجه و الگوی دیگران شده ای. خداوند تو را شاده دارد که موجب شادمانی و خرسندی دیگران می شوی.