کتبت قصّة شوقی و مدمعی از فیض کاشانی غزل 1155

1 کتبت قصّة شوقی و مدمعی باکی بیا که بی تو به جان آمدم ز غمناکی‏

2 زمانه را نتوان دید بی امام زمان فکیف حالک یا دهر! ایّ مولاکی‏

3 ز خاکپای تو داد آبروی لاله و گل چو کلک صنع رقم زد به آبی و خاکی

4 کرا رسد که کند عیب دامن پاکت که همچو قطره که بر برگ گل چکد پاکی

5 کسی چگونه ز وصف تو دم تواند زد که سرّ صنع خدائی ورای ادراکی‏

6 همیشه در نظری گرچه دوری از بر ما ز وصل هجر تو هم شاکریم و هم شاکی

7 رسوم شرع به تدریج از میان برداشت فقیه جاهل و کاهل ز جهل بی‏باکی‏

8 به قدر آنچه توانیم فیض می‏گوئیم که زاد رهروان چستی است و چالاکی‏