«بوآلو»، شاعر گویای مغرب از میرزاده عشقی مثنوی 2

1 جهان را دائما این رسم و این آیین نمی‌ماند اگر چندی چنین ماندست، بیش از این نمی‌ماند

2 به چندین سال عمر، این نکته را هر سال سنجیدی که آن اوضاع دی، در فصل فروردین نمی‌ماند

1 مگو که غنچه چرا چاکچاک و دل خون است؟ که این نمایشی از زخم قلب مجنون است!

2 نمونه دل آزادگان بود: گل سرخ چو این «کلیشه » اوراق سرخ دل خون است

1 دلم ای دوست تو دانی که هوای تو کند لب من خدمت خاک کف پای تو کند

2 رایگان مشک‌فروشی نکند هیچ کسی ور کند هیچ کسی زلف دوتای تو کند

1 آتشین طبع تو عشقی که روانست چو آب رخ دوشیزه فکر از چه فکنده است نقاب

2 در حجاب است سخن گر چه بود ضد حجاب بس خرابی ز حجاب است که ناید به حساب