«بوآلو»، شاعر گویای از میرزاده عشقی مثنوی 2

1 خیال خواجگیت بود، بر تمام جهان شدی ز خانه خود هم جواب، چشمت کور!

2 جزای نیت زشت تو هست، این که چنین: ز هر کنار شوی طرد باب، چشمت کور!

1 مرا چه کار که یک عمر، آه و ناله کنم؟ که فکر مملکت شش هزار ساله کنم!

2 وطن پرستی، مقبول نیست در ایران قلم بیار، من این ملک را قباله کنم

1 دولت به ریش زرد «ظهیر» آبرو گرفت کناس را بیار، که کابینه بو گرفت

2 بعد از دو سال، خواست «تدین » کند نماز با فاضل آب حوض سفارت، وضو گرفت

1 جهان را دائما این رسم و این آیین نمی‌ماند اگر چندی چنین ماندست، بیش از این نمی‌ماند

2 به چندین سال عمر، این نکته را هر سال سنجیدی که آن اوضاع دی، در فصل فروردین نمی‌ماند

1 آتشین طبع تو عشقی که روانست چو آب رخ دوشیزه فکر از چه فکنده است نقاب

2 در حجاب است سخن گر چه بود ضد حجاب بس خرابی ز حجاب است که ناید به حساب