«بوآلو»، شاعر گویای از میرزاده عشقی مثنوی 2

1 هر آن که بی خبر از فن خایه مالی شد دچار زندگی پست و نان خالی شد!

2 بهل بمیرند، آن صاحبان عزت نفس که پشتشان همه از بار غم هلالی شد!

1 عشقی ار مجهول، چون اسرار عالم زیستی! هر کسی گردد به گرد تو، ببیند چیستی؟

2 خواهی ار چون نقطه سرگردان تو عالم شوند هستی خود را بپوشان در لباس نیستی

1 سوگند به مردی، ار پی زر گردم نامردم اگر، ز گفته ام برگردم!

2 خوانند مرا همسر قارون و روچلد گر زآنکه کلانترین توانگر گردم

1 جهان را دائما این رسم و این آیین نمی‌ماند اگر چندی چنین ماندست، بیش از این نمی‌ماند

2 به چندین سال عمر، این نکته را هر سال سنجیدی که آن اوضاع دی، در فصل فروردین نمی‌ماند

1 آتشین طبع تو عشقی که روانست چو آب رخ دوشیزه فکر از چه فکنده است نقاب

2 در حجاب است سخن گر چه بود ضد حجاب بس خرابی ز حجاب است که ناید به حساب