خون از دل افگار برون می آید از جلال عضد رباعی 23

1 آن چه شمع است که از چهره برافروخته است که چو پروانه دل سوختگان سوخته است

2 دهن دوست که تنگی ز وی آموخت دلم دُرفشانی مگر از چشم من آموخته است

1 پایم مبند از آنکه سرم زیر دست تست بگشای دست من چو سرم پای بست تست

2 هر پنج پایدار که از تُست سربلند مشکن به دست خویش که آن هم شکست تست

1 دلبر نرفت بر سر عهد و وفا هنوز در سینه کینه دارد و در سر جفا هنوز

2 بس فتنه ها که خاست ز چشمان شوخ او وان شوخ چشم می ننشیند ز پا هنوز