خوشا دلی که اثیرش از ابوالحسن فراهانی غزل 41

1 زهی نگاه تو سرگرم مردم آزاری منم زچشم تو در عین گرم بازاری

2 اگر درست بود این که مردمان گویند به خواب فتنه نکوتر بود زبیداری

1 چون بر رخت آن زلف پریشان لرزد در سینه ما دل طپد و جان لرزد

2 جز زلف سیه کار تو کس دید بگو کفری که چنین بر سرایمان لرزد

1 مرا بیگانه ای بیگانه میگرداند از یاران برای بی وفایی می کنم ترک وفاداران

2 اگر جوید بهانه بهر قتلم چشم بیمارش چنین باشد بهانه جوی می باشند بیماران