خوشا روزی که یادی از ابوالحسن فراهانی غزل 56

1 خوشا روزی که یادی از من آواره می‌کردی نبودی عاشق و بیچاره‌ای را چاره می‌کردی

2 نمی‌رفتی ز دنبال نظر رسوا نمی‌گشتی اگر در عشق خود حال مرا نظاره می‌کردی

3 به این زودی گریبان گر به دست دل نمی‌دادی چو یوسف جامه‌ای در نیکنامی پاره می‌کردی

4 جهان دار مکافات است می‌باید کشید اکنون ستم‌هایی که بر عشاق محنت‌کاره می‌کردی

5 بگو تا چون ننالم سنگ نالیدی اگر این جوری که بر جان من مسکین کنی بر خاره می‌کردی