خوشا روزی که یادی از من آواره می‌کردی
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
1 خوشا روزی که یادی از من آواره می‌کردی نبودی عاشق و بیچاره‌ای را چاره می‌کردی
2 نمی‌رفتی ز دنبال نظر رسوا نمی‌گشتی اگر در عشق خود حال مرا نظاره می‌کردی
3 به این زودی گریبان گر به دست دل نمی‌دادی چو یوسف جامه‌ای در نیکنامی پاره می‌کردی
4 جهان دار مکافات است می‌باید کشید اکنون ستم‌هایی که بر عشاق محنت‌کاره می‌کردی
5 بگو تا چون ننالم سنگ نالیدی اگر این جوری که بر جان من مسکین کنی بر خاره می‌کردی
ادامه توضیحات شاعر