خوشا شیراز و وضع بی‌مثالش از حافظ شیرازی غزل 279

1 خوشا شیراز و وضع بی‌مثالش خداوندا نگه دار از زوالش

2 ز رکن آباد ما صد لوحش الله که عمر خضر می‌بخشد زلالش

3 میان جعفرآباد و مصلا عبیرآمیز می‌آید شمالش

4 به شیراز آی و فیض روح قدسی بجوی از مردم صاحب کمالش

5 که نام قند مصری برد آنجا که شیرینان ندادند انفعالش

6 صبا زان لولی شنگول سرمست چه داری آگهی چون است حالش

7 گر آن شیرین پسر خونم بریزد دلا چون شیر مادر کن حلالش

8 مکن از خواب بیدارم خدا را که دارم خلوتی خوش با خیالش

9 چرا حافظ چو می‌ترسیدی از هجر نکردی شکر ایام وصالش