خوشا شیراز و وضع بی‌مثالش
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
1 خوشا شیراز و وضع بی‌مثالش خداوندا نگه دار از زوالش
2 ز رکن آباد ما صد لوحش الله که عمر خضر می‌بخشد زلالش
3 میان جعفرآباد و مصلا عبیرآمیز می‌آید شمالش
4 به شیراز آی و فیض روح قدسی بجوی از مردم صاحب کمالش
5 که نام قند مصری برد آنجا که شیرینان ندادند انفعالش
6 صبا زان لولی شنگول سرمست چه داری آگهی چون است حالش
7 گر آن شیرین پسر خونم بریزد دلا چون شیر مادر کن حلالش
8 مکن از خواب بیدارم خدا را که دارم خلوتی خوش با خیالش
9 چرا حافظ چو می‌ترسیدی از هجر نکردی شکر ایام وصالش
معنی شعر:
قدر زندگی و نعمات خداوندی را بدان شاکر باش و از لحظه لحظه های زندگی ات و آنچه داری لذت ببر و راضی باش به رضای خدا و داده ،او حسرت نداده ها و نداشته ها را مخور کفران نعمت ،مکن و دل خوش دار و زندگی ات را با افسوس و دریغ، غصه و اندوه، پشیمانی و ندامت تیره و تار مکن و بدان که چه بسا کسانی هستند که افسوس زندگی تو را می خورند.