خوشا شیراز و عهد باستانش از عارف قزوینی

1 خوشا شیراز و عهد باستانش درخشان دوره دور کیانش

2 درود پاک نیکان بر روان نکو کیخسرو گیتی ستانش

3 فرح گستر سراسر کوه و دشتش نشاط آور زمین و آسمانش

4 همه دانش پژوه و مملکت دوست بزرگ و کوچک و پیر و جوانش

5 از آن گلزار دانش تا ابد ماند ز سعدی بوستان و گلستانش

6 همه چیزش فزون ز اندازه نیکو نکوتر از همه چیزش زبانش

7 زبان فارس را باید روان کرد بسر کوبی آذربایجانش

8 زیان آور زبانی کاندر آن بوم نشیمن کرد کوبد آشیانش

9 ز دل تبریک باید گفت و تقدیس نمود از جان بنامه بانوانش

10 چو این اوراق پاک از زند دخت است اوستا سا بخواهم جاودانش

11 در افشان دامن افکار پاکش به پیش خامه گوهر فشانش

12 چو شد آباد از او راه خرابات زید سر سبز و خرم مرزبانش

13 دل عارف چو هر جائیست جانش همان برخی آذربایجانش