خوشا جانی که جانانش تو از حکیم سبزواری غزل 160

1 خوشا جانی که جانانش تو باشی خوشادردی که درمانش تو باشی

2 بباید ترک جان گفت و بسر رفت بآن راهی که پایانش تو باشی

3 نه با ایمان بود کارش نه با کفر هر آنکس کفر و ایمانش تو باشی

4 خرد زنجیری و دیوانهٔ شد که خود زنجیر جنبانش تو باشی

5 بشوئی پا و سر در عشق اسرار که شاید گوی چوگانش تو باشی