خوشا آندل که ماوای تو باشد از فیض کاشانی غزل 296

1 خوشا آندل که ماوای تو باشد بلند آن سر که در پای تو باشد

2 فروناید بملک هر دو عالم هر آنسر را که سودای تو باشد

3 سرا پای دلم شیدای آنست که شیدای سرا پای تو باشد

4 غبار دل بآب دیده شویم کنم پاکیزه تا جای تو باشد

5 خوش آن شوریدهٔ شیدای بی‌دل که مدهوش تماشای تو باشد

6 دلم با غیر تو کی گیرد آرام مگر مستی که شیدای تو باشد

7 نمیخواهد دلم گل گشت صحرا مگر گل گشت که شیدای تو باشد

8 خوشی در عالم امکان ندیدم مگر در قاف عنقای تو باشد

9 ز هجرانت بجان آمد دل فیض وصالش ده اگر رای تو باشد