خوشا بهارا خوشا میا از ملک‌الشعرا بهار غزل 284

1 خوشا بهارا خوشا میا خوشا چمنا خوشا چمیدن بر ارغوان و یاسمنا

2 خوشا سرود نو آیین و ساقی سرمست که ماه موی میانست و سر و سیم‌ تنا

3 خوشا توانگری و عاشقی به وقت بهار خوشا جوانی با این دوگشته مقترنا

4 خوشا مقارن این هر سه خاطری فارغ زکید حاسد بدخواه و خصم راه‌زنا

5 خوشا شراب کهن در سبوی گردآلود که رشح باران بسترده گردش از بدنا

6 خوشا مسابقهٔ اسب‌های ترکمنی کجا چریده به صحرای خاص ترکمنا

7 درازگردن و خوابیده دم و پهن سرین فراخ‌سینه و بالابلند و نرم‌تنا

8 بزرگ سم و کشیده پی و مبارک‌ ساق بلندجبهه و محجوب‌چشم و خوش‌دهنا

9 به فصلی ایدون کز خاربن برآید گل نواخت باید برگل سرود خارکنا