خوشا آنانکه هر از بر ندانند از باباطاهر دوبیتی 44

1 ز بوی زلف تو مفتونم ای گل ز رنگ روی تو دلخونم ای گل

2 من عاشق زعشقت بیقرارم تو چون لیلی و من مجنونم ای گل

1 شب تار است و گرگان میزنند میش دو زلفانت حمایل کن بوره پیش

2 از آن کنج لبت بوسی بموده بگو راه خدا دادم بدرویش

1 غم عالم همه کردی ببارم مگر مو لوک مست سر قطارم

2 مهارم کردی و دادی به ناکس فزودی هر زمان باری ببارم

1 اگر دستم رسد بر چرخ گردون از او پرسم که این چون است و آن چون

2 یکی را می‌دهی صد ناز و نعمت یکی را نان جو آلوده در خون

1 چه خوش بی‌ مهربانی هر دو سر بی که یکسر مهربانی دردسر بی

2 اگر مجنون دل شوریده‌ای داشت دل لیلی از آن شوریده تر بی