خوشا در پای او مردن خدایا از وحشی بافقی غزل 362

1 خوشا در پای او مردن خدایا بخت آنم ده نشان اینچنین بختی کجا یابم نشانم ده

2 نثاری خواهم ای جان آفرین شایستهٔ پایش پر از نقد وفا و مهر یک گنجینه جانم ده

3 سخن بسیار و فرصت کم خدایا وصل چون دادی نمی‌بخشی اگر طول زمان طی لسانم ده

4 سگ خواری کش عشقم به گردن طوق خرسندی اگر خوان امیدی گستری یک استخوانم ده

5 من و آزردگی از عشق چون تویی حاشا گرت باور نمی‌داری به دست امتحانم ده

6 من آن خمخانه پردازم که بدمستی نمی‌دانم الا ای ساقی دوران می از رطل گرانم ده

7 یکی طومار در دست و در او احوال من وحشی اگر فرصت شود گاهی به یار نکته دانم ده