1 مذمت عاشقان ز پستی همت است عشق رخ مهوشان فریضۀ ذمت است

2 ز عشق منعم مکن ای ز خدا بی خبر که نقطۀ مرکز دائرۀ رحمت است

3 مترس از طعنۀ جاهل افعی صفت که عشق گنجینۀ معرفت و حکمت است

4 ز نعمت عشق هان مباد غافل شوی که نقمت بی علاج غفلت از این نعمت است

5 ز پرتو نور عشق طور تجلی است دل چه داند آن کس که در بادیۀ ظلمت است

6 ز عشق بر بند لب مگر ز روی ادب که حضرت عشق را نهایت حرمت است

7 صفای عشقت بود کدورت طبع را که عشق سرچشمۀ طهارت و عصمت است

8 ز زحمت و صدمۀ عشق هراسان مباش که راحت جاودان در خور این زحمت است

9 عشق تو جانا مرا شد ز ازل سرنوشت که تا ابد مفتقر شاکر از این قسمت است