بلینا بالفتن فی لیلة الهجر از فیض کاشانی غزل 1095

1 بلینا بالفتن فی لیلة الهجر ظلام فیه حتّی یطلع الفجر

2 امامی انت بدّلها الی القدر لتسلم فیه حتی مطلع الفجر

3 برآی ای صبح روشندل خدا را که بس تاریک می‏بینم شب هَجر

4 سرآمد عمر من بی‏حضرت تو فغان از این تطاول آه از این زَجر

5 من از شوقت نخواهم گشت فاتر ولو ادّ بتنی بالهجر و الحجر

6 دلا در شوق او ثابت قدم باش که در این ره نباشد کار بی‏اجر

7 وفا خواهی جفا باید کشیدن فانّ الربح والخسران فی التجر

8 درخت مهرش ار در دل نشانی که بس چینی ثمرها فیض از این شَجر