1 بیاکه هیچ بهاری به حسرت ما نیست شکسته رنگی امید بی‌تماشا نیست

2 به قدر پر زدن ناله وسعتی داریم غبارشوق جنون مشرب است صحرا نیست

3 زما ومن به سکوت ای حباب قانع باش که غیرضبط نفس نام این معما نیست

4 غنا مخواه‌که تمثال هستی امکان برون آینهٔ احتیاج پیدا نیست

5 چو موج اگر به‌شکستی رسی غنیمت‌دان درین محیط‌که جز دست عجز بالا نیست

6 به هرچه می‌نگری پرفشان بیرنگی‌ست که‌گفته است جهان آشیان عنقا نیست

7 اگر ز وهم برآیی چه موج و کو گرداب جهان به خویش فرو رفته است دریا نیست

8 حساب هیچکسی تا کجا توان دادن بقا کدام و چه هستی فنا هم از ما نیست

9 به آرمیدگی شمع رفته‌ایم از خویش دلیل مقصد از سرگذشتگان پا نیست

10 به هرزه بال میفشان در این چمن بیدل که هر طرف نگری جز در قفس وا نیست