1 بیک نظر کندم دیده مبتلای کسی ندیده است چو دیده کسی بلای کسی

2 خرابی دل من نیست جز زدیدهٔ من که بسته باد چنین روزن از سرای کسی

3 ز دست دیده چه سازم مرا بجان آورد کسی چگونه کشد روز و شب جفای کسی

4 من از کجا و غم عشق بیغمان ز کجا چه لازمست کسی غم خورد برای کسی

5 ز دیده شکوه کنم یا ز جور مهرویان بلاست بدتر یا مایهٔ بلای کسی

6 ز عشق شکر کنم یا کرشمهٔ معشوق دواست خوشتر یا مایهٔ دوای کسی

7 وفا و مهر ازینان طمع مدار ایدل نمیشوند نکویان بمدعای کسی

8 چو دیده دید و طپیدن گرفت دل نتوان بغیر آنکه نهد دل کسی برای کسی

9 چو دل ز سینه برون رفت و با کسی پیوست طمع مدار دگر گردد آشنای کسی

10 ز غیر شکوه برم سوی بار از و بکجا بهر کسی نتوان گفت ماجرای کسی

11 ز بیوفائی خوبان بجان رسد گرفیض سزای اوست که دل بست در وفای کسی