میان خوب‌رویان تا نمودند از قصاب کاشانی غزل 234

1 میان خوب‌رویان تا نمودند انتخاب از هم جدا کردند رخسار تو را با آفتاب از هم

2 ز بس کاهید ما را درد او زین هجر، از آهی فرو ریزد بنای هستی ما چون حباب از هم

3 مگر اندر بغل دارند جزو بی‌وفایی را که آموزند دائم گل‌رخان درس کتاب از هم

4 دل صدپاره آتش‌نهاد خون‌چکانم را به بزم عیش می‌گیرند خوبان چون کباب از هم

5 یکی از زلف پیچ و دیگری تاب از کمر دارد نمی‌باشد پریشان‌خاطران را پیچ و تاب از هم

6 دل آباد اگر خواهی مکن ویران دل کس را که می‌باشند اکثر خانه دل‌ها خراب از هم

7 نمی‌آیند بیرون روز حشر از عهده دل‌ها اگر جوییم ما قصاب با خوبان حساب از هم