بتی دارم از اهل دل رم گرفته از غالب دهلوی غزل 302

1 بتی دارم از اهل دل رم گرفته به شوخی دل از خویشتن هم گرفته

2 ز سفاک گفتن چو گل برشکفته درین شیوه خود را مسلم گرفته

3 رگ غمزه از نبش مژگان گشوده سر فتنه در زلف پر خم گرفته

4 به رخساره عرض گلستان ربوده به هنگامه عرض جهنم گرفته

5 فسون خوانده و کار عیسی نموده پری بوده و خاتم از جم گرفته

6 ز ناز و ادا تن به معجر نداده به شرم و حیا رخ ز محرم گرفته

7 دمش رخنه در زهد یوسف فگنده غمش گندم از دست آدم گرفته

8 گهی طعنه بر لحن مطرب سروده گهی خرده بر نطق همدم گرفته

9 به بیداد صد کشته بر هم نهاده به بازیچه صد گونه ماتم گرفته

10 به رویش ز گرمی نگه تاب خورده به کویش به رفتن صبا دم گرفته

11 نیارد ز من هیچگه یاد، هرگز مگر خوی خاقان اعظم گرفته

12 ظفر کز دم اوست در نکته سنجی که غالب به آوازه عالم گرفته