بت، اگرچه از رودکی سمرقندی ابیات پراکنده 73

1 بود اعور و کوسج و لنگ و پس من نشته برو چون کلاغی بر اعور

1 زمانه پندی آزادوار داد مرا زمانه چون نگری سر به سر همه پند است

2 به روز نیک کسان گفت تا تو غم نخوری بسا کسا که به روز تو آرزومند است

1 گر شود بحر کف همت تو موج زنان ور شود ابر سر رایت تو توفان بار

2 بر موالیت بپاشد همه در و گوهر بر اعادیت ببارد همه شخکاسه و خار

1 هرکه نامخت ازگذشت روزگار نیز ناموزد ز هیچ آموزگار