بتا بیژن‌صفت در چه گرفتار از فایز دوبیتی‌ 67

1 پری‌رویان به ما کردند نظاره یکی چون ماه و باقی چون ستاره

2 کمان ابرو و مژگان تیز کردند زدند بر جان فایز چون هزاره

1 دلم از دست خوبان چاک چاکست تنم از هجرشان اندوهناکست

2 چو فایز خورده باشد تیر غمزه ز تیر طعنه دشمن چه باکست؟

1 دلم از بس که دنبال تو گشته دل خون‌گشته پامال تو گشته

2 مگر در وقت مردن خون فایز ترشح کرده و خال تو گشته