بس لابه که بنمودم و دل‌دار از خاقانی شروانی غزل 57

1 بس لابه که بنمودم و دل‌دار نپذرفت صد بار فغان کردم و یک‌بار نپذرفت

2 از دست غم هجر به زنهار وصالش انگشت زنان رفتم و زنهار نپذرفت

3 گه سینه ز غم سوختم و دوست نبخشود گه تحفه ز جان ساختم و یار نپذرفت

4 بس شب که نوان بودم بر درگه وصلش تا روز مرا در زد و دیدار نپذرفت

5 گفتم که به مسمار بدوزم در هجرش بسیار حیل کردم و مسمار نپذرفت

6 بر دشمن من زر به خروار برافشاند وز دامن من در به انبار نپذرفت

7 پذرفت مرا اول و رد کرد به آخر هان ای دل خاقانی پندار نپذرفت