برفت یار من از جلال الدین محمد مولوی غزل 226

1 گفت پیغامبر که اصحابی نجوم ره‌روان را شمع و شیطان را رجوم

2 هر کسی را گر بدی آن چشم و زور کو گرفتی ز آفتاب چرخ نور

1 صوفیی می‌گشت در دور افق تا شبی در خانقاهی شد قنق

2 یک بهیمه داشت در آخر ببست او به صدر صفه با یاران نشست

1 مقریی می‌خواند از روی کتاب ماؤکم غورا ز چشمه بندم آب

2 آب را در غورها پنهان کنم چشمه‌ها را خشک و خشکستان کنم

1 دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد به زیر آن درختی رو که او گل‌های تر دارد

2 در این بازار عطاران مرو هر سو چو بی‌کاران به دکان کسی بنشین که در دکان شکر دارد

1 بوقلمون چند از انکار تو در کف ما چند خلد خار تو

2 یار تو از سر فلک واقف است پس چه بود پیش وی اسرار تو

1 در هر فلکی مردمکی می‌بینم هر مردمکش را فلکی می‌بینم

2 ای احول اگر یکی دو می‌بینی تو بر عکس تو من دو را یکی می‌بینم